امید است که انسان های مبارز و آزادیخواه و نیروهای سیاسی در روز جهانی 8 مارس در بروکسل – بلژیک شرکت کنند و سرنگونی کُلیت نظام قرون وسطایی جمهوری اسلامی را، فریاد کنند، چرا که مطالبات زنان، بدون سرنگونی این رژیم زن ستیز، امری محال است
کارزار زنان
و روز جهانی 8مارس در بروکسل – بلژیک
پویان انصاری
Pouyan49@yahoo.se
و روز جهانی 8مارس در بروکسل – بلژیک
پویان انصاری
Pouyan49@yahoo.se
حدود 3 ساله پیش بود که تعدادی از زنان مبارز، آزادیخواه و مُتعهد، با گرایش های گوناگون، عزم کردند که روز جهانی زن (8مارس) را کارزاری کنند علیه رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی. گرایشات متفاوت و همبستگی این زنان مبارز و مُتعهد، نشان دهنده گذشت، فداکاری و صداقت آنها بود.
در این شرایط حساس، که تمامی اقشار مردم ستمدیده مان و به خصوص شیر زنان، زیر یوغ یکی از وحشیانه ترین رژیم های فاشیستی قرار دارند، وظیفه خطیر زنان روشنفکر و انقلابی دو چندان شده است و باید با آگاهی و هوشیاری هرچه تمامتر علیه این نظام جنایتکار به مبارزه خود ادامه دهند.
زنان مبارز ایران، نباید تحت تأثیر "روشنفکرانی"، قرار بگیرند که آگاهانه و یا نا آگاهانه فقط با "بخشی" از رژیم آخوندی در ستیزند. کارنامه ننگین این رژیم جنایتکار، در این 29 سال، که بر پایه خون مبارزین و انسانهای بیگناه بسته شده است بر کسی پوشیده نیست. بعد از 29 سال حکومت ِ سرکوب، باید برای همه مبارزین و آزادیخواهان روشن باشد که تمام بخش های این رژیم، برای حفظ نظام ننگین شان دست بهر جنایتی میزنند.
متاسفانه هنوز بعد از اینهمه تجربه، وقتی کمپین یک میلیون امضاء برای مطالبات زنان (!) به راه افتاد، خیلی ها را ذوق زده کرد (مانند رئیس جمهور شدن آخوند مکار خاتمی) ولی مُرور زمان نشان داد که این کمپین مانند خاتمی چی ها، به کجا میرود. برای نمونه دیدیم که وفتی بعضی از " هواداران کمپین یک میلیون امضاء" دستگیر میشوند، فردی جنایتکار از این نظام زن ستیز، مانند حداد عادل رئیس مجلس جهنمی اسلامی برای آزادی آنها شفاعت میکند!
چرا وقتی یک دختر را به خاطر کمی آرایش و یا نداشتن ححاب کامل اسلامی، در خیابان به شدیدترین وجه ممکن، مورد ضرب و شتم قرار میدهند (که تقریبأ هر روزه، شاهد آن هستیم) رئیس مجلس و یا ایت الله ها پا در میانی نمیکنند!؟
کمپین کذا، "مطالباتی" را در دستور کار خود قرار میدهد که بخشی از ملاهای با عبا و بی عبا مانند سروش و کدیور، سالها قبل از تولد موجودیت کمپین، پیشنهاد کرده بودند که البته مبادا خدای ناکرده اسلام عزیز به خطر بیافتد. از این روست که این کمپین آگاهانه حجاب اجباری را سر لوحه خود قرار نمیدهد.
در حقیقت کمپینی که آیت الله ها "مطالباتش" را امضا کنند، حال و روزگارش معلوم است. اگر زنان مبارز و فداکاری هم در این کمپین وجود داشته باشند، واقعیت و تجربه نشان داده است که در دیکتاتوری دینی، اساسا نمی توانند کوچکترین تغییری به وجود آورند؛ بر عکس، خود، در آن مناسبات حل خواهند شد، و راه مبارزین راستین را هم دشوارتر میکنند، و مُهمتر اینکه، رژیم جنایتکار، از آنها برای حفظ نظام قرون وسطایی خود در ابعاد گوناگون، استفاده میبرد. از اینرو دل بستن به کمپین یک میلیون امضاء، برای تغییر مناسبات احتماعی رژیم دیکتاتوری دینی، اشتباهی جبران ناپذیر است و اگر بپذیریم که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، با سر نیزه و چماق حزب الله، حقوق اقشار مختلف مردم را (به خصوص حفوق زنان) را غصب کرده است ، بنابراین با "خواهش، تمنا، امضا" و ......... آین حقوق غصب کرده را پس نخواهد داد ( مگر اینکه دلش به رحم بیاید)!
متاسفانه با اینهمه تجربه عملی، باز می بینیم که دست اندرکاران این کمپین یک میلیون امضاء، وقتی از محدودیت هائی که علیه زنان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی، کارگران، معلمان دانشجویان... سخن میگویند، فقط دولت احمدی نژاد را مُقصر میدانند. مگر مردم ستمدیده ما و به خصوص زنان، در زمان رفسن جانی و سید مکار خاتمی، از چه امتیازی برخوردار بودند، که اینک در دولت احمدی نژاد از آن بی نصیب اند؟
شاید بتوان، (بعد از صدها تجربه عملی) یکبار دیگر به این نتیجه برسیم که حکومت زن ستیز نظام جمهوری اسلامی ایران، سر عقل آمدنی نیست! زنان حقی ندارند و این نظام به کسی حقی نمی دهد، چه رسد به اینکه از رژیم کسب حق را هم درخواست کنید. "عدالت اجتماعی" در این نظام قرون وسطایی اساسأ جُرم محسوب میشود.
شاهدیم چطور در این قرن تکنیک و تکنولوژی، این به اصطلاح روشنفکران کمپین (خدای ناکرده / لابد سوسیالیست هم هستند!) بجای رُشد و ترویج افکار مُترقیانه در میان زنان عادی ومعمولی، آش نذری بهم میزنند و احیانأ به خاطر اینکه از "مردم" عقب نمانند، به دنبال دسته جات سینه زنی هم میروند و این کارها را همبستگی با مردم تلقی میکنند و برای توجیه کار خود، یک سری خرافات را، با سُنت قاطی میفرمایند و بخورد ملت میدهند.
در این شرایط، زنان مبارز باید صدای آن گرایشی باشند که تابلو تدارند و یازداشت شدنشان، با شفاعت این و یا آن آیت الله و یا پا در میانی رئیس "مجلس" فاشیستی سمبل نمیشود.
با این دید از کارزار زنان، امید است که انسان های مبارز و آزادیخواه و نیروهای سیاسی در روز جهانی 8 مارس در بروکسل – بلژیک شرکت کنند و سرنگونی کُلیت نظام قرون وسطایی جمهوری اسلامی را، فریاد کنند، چرا که مطالبات زنان، بدون سرنگونی این رژیم زن ستیز، امری محال است.
4 مارس 2008 – استکهلم
....................
زمان: 8 مارس 2008
راهپیمائی ساعت1بعداز ظهر مقابل سفارت آمریکا شروع و از آنجا بطرف پارلمان اروپا حرکت کرده و سپس بطرف سفارت جمهوری اسلامی ادامه خواهد یافت.
پودیوم انتهائی راهپیمائی
و قرائت پیام های رسیده در سالن دانشگاه ULB
ادامه برگزاری با شکوه روز جهانی زن
در جشن پایانی در سالن ساعت 20.30
آدرس سفارت آمریکا : 27 Boulevard du Regent
نزدیکترین ایستگاه مترو: Metro Madou
